T.C.

YARGITAY

9. HUKUK DAİRESİ

E. 1977/9622

K. 1977/7522

T. 27.6.1977

DAVA : Bornova İş Mahkemesinin yukarıda açıklanan kararının yürürlükteki hukuku ihlal edici nitelikte bir hükmü kapsadığı gerekçesiyle usulün 427. maddesi uyarınca kanun yararına bozulması isteğinden ibarettir.

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının yukarıda özetlenen isteği üzerine dosyadaki bütün belgeler incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : Cumhuriyet Başsavcılığı DSİ. Genel Müdürlüğüne bağlı 2 nci Bölge Müdürlüğü işyerinde çalışan davacının yıllık ücretli izin sürelerine rastlayan hafta tatili, genel tatil ve ulusal bayram tatilleri ücretlerinin ayrıca ödenmesi isteği üzerine; Bornova İş Mahkemesince verilen 27/10/1976 tarih 1975/1873 E. 1976/3996 K. sayılı kararda istenilen alacağın tahsiline karar verildiğini oysa, DSİ. Genel Müdürlüğü ile Ges-İş Sendikası arasında bağıtlanan 3,4,5,6 dönem toplu iş sözleşmeleri ile İş Kanununda öngörülen izin sürelerinin artırıldığını ve bu izin sürelerine rastlayan hafta tatili, genel tatil ve ulusal bayram tatilleri için ayrıca, bu sürelere ilave yapılamayacağının taraflarca kabul edildiğini, bunun yasaya aykırı olmadığını, aksine verilen kararın usul ve yasaya aykırı olduğunu ileri sürerek kanun yararına bozma isteğinde bulunmuştur.

Gerçekten; 1475 sayılı İş Kanununun 49 ncu maddesi ile, hizmet süresi 1 yıldan 5 yıla kadar olanlara 12 gün, 5 yıldan fazla ve 15 yıldan az olanlara 18 gün ve 15 yıldan fazla olanlara da 24 gün olmak üzere yıllık ücretli izin hakkı tanınmıştır.

Davalı Genel Müdürlüğün Tes-İş Federasyonu ve Ges-İş Sendikası ile yaptığı toplu iş sözleşmelerinde ise, hizmeti 1 yıldan 5 yıla kadar olanlara 20 gün, 6 yıldan 10 yıla kadar olanlara 30 gün ve 11 yıl ve daha fazla olanlara 40 günlük yıllık ücretli izin kabul edilmiştir. Toplu iş sözleşmelerinin bu hükmünün müteakip fıkralarında “bu izin sürelerine rastlayan hafta tatili, genel tatil ve ulusal bayram tatilleri için ayrıca yukarıdaki izin müddetlerine ilave yapılmaz” hükmü vardır. Bu iki fıkra hükmünün birlikte tetkikinden tarafların irade beyanlarının kanunda öngörülen izin müddetlerini arttıran buna mukabil ayrıca hafta tatili, genel tatil ve ulusal bayram tatili ilavesi yapılmaması konusunda birleştiği anlaşılmaktadır. Sözleşme ile verilen süre kanunda öngörülen sürenin çok üstünde olduğu cihetle tarafların hafta tatili, genel tatil ve ulusal bayrama tekabül eden günlerin ayrıca ilavesine lüzum olmadığı hususunda anlaşmaları muteberdir.

Mahkemenin istenilen alacağın tahsiline karar vermesi yasaya aykırı ve Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteği bu bakımdan yerindedir.

SONUÇ : Yukarda açıklanan sebeplerden dolayı Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteğinin kabulü ile, kesin olarak verilen ve niteliği bakımından yürürlükteki kanun hükümlerine aykırı bir sonucu hüküm altına alan Bornova İş Mahkemesinin 27/10/1976 tarih 975/1873 E. 976/3996 K. sayalı karının hukuki neticelerine etkili olmamak üzere kanun yararına BOZULMASINA, kararın bir örneğinin Adalet Bakanlığına verilmek üzere Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.