Hafta İçi : 09:00-18:00
·

Danıştay 12. Daire Kararı – Özel Kurumda İşçi Olarak Çalışılan Süreler Devlet Memurlarının Yıllık İzin Hesabında Dikkate Alınmaz

T.C.

DANIŞTAY

12. DAİRE

E. 1995/4297

K. 1998/2646

T. 5.11.1998

  • ÖZEL KURUMDA İŞÇİ OLARAK ÇALIŞILAN SÜRELER ( Devlet Memurunun Yıllık İzin Süresi Bakımından Dikkate Alınmaması )-
  • DEVLET MEMURUNUN YILLIK İZİN SÜRESİ ( Özel Kurumda İşçi Olarak Çalışılan Sürelerin Dikkate Alınıp Alınmayacağı )

657/m.102

ÖZET :Özel şahsa ait bir fabrikada işçi statüsünde geçen hizmet süresi ilgili memurun emekli intibakında değerlendirilmiş olsa bile, yıllık izin süresinin takibinde dikkate alınmaz.

İsteğin Özeti : Dava davalı idarede memur olarak görev yapan davacının toplam on iki yıl hizmeti bulunduğundan bahisle yıllık izin hakkının otuz gün olması gerektiği yolunda yaptığı başvurunun reddine ilişkin işlemin iptali istemiyle açılmıştır.

Ankara 8. İdare Mahkemesinin 24.11.1993 günlü E:1993/210, K:1993/1523 sayılı kararıyla: 657 sayılı Yasanın 102. maddesinde: “Devlet memurlarının yıllık izin süresi, hizmeti bir yıldan on yıla kadar ( on yıl dahil ) olanlar için yirmi gün hizmeti on yıldan fazla olanlar için otuz gündür. Zorunlu hallerde bu sürelere gidiş dönüş için en çok ikişer gün eklenebilir.” kuralına yer verildiği, bu yasal duruma göre Devlet memurlarının yıllık izin sürelerinin hesaplanmasında dikkate alınacak hizmet sürelerinin tespitinde, 657 sayılı Yasaya tabi kurumlarda geçen hizmet sürelerinin, bu yasaya tabi olmayan bir kurumda geçmekle birlikte, bu Yasanın ek ve geçici maddeleriyle getirilen intibak hükümleri ile 657 sayılı Yasaya tabi kurumlarda geçmiş gibi kabul edilen hizmet sürelerinin dikkate alınacağının açık olduğu, dosyanın incelenmesinden, davacının 1.7.1980-27.7.1985 tarihleri arasında bir ekmek fabrikasında işçi statüsünde çalıştığı, 26.10.1986 tarihinden sonra da davalı idarede, dava takip memuru olarak çalışmaya başladığı, 9.12.1992 günlü dilekçesi ile ekmek fabrikasında işçi statüsünde geçirdiği sürelerinin de memuriyette geçmiş sayılması halinde toplam on iki yıl hizmeti bulunduğundan bahisle, yıllık izin süresinin otuz gün olarak belirlenmesi istemiyle idareye yaptığı başvurunun, dava konusu işlemle davacının bu hizmetinin bir kamu kuruluşunda geçmediği için reddedildiğinin anlaşıldığı, bu duruma göre davacının 1.7.1980-27.7.1985 tarihleri arasında işçi statüsünde çalıştığı. … Ekmek Fabrikasının özel bir şahsa ait olduğunun da tespit edildiği, iptali istenen işlemde hukuka aykırılık görülmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

Davacı, intibakta değerlendirilen geçmiş hizmet süresinin, izin süresinin hesaplanmasında dikkate alınmasının yasa koyucunun amacına uygun düşeceğini idarenin gerekçesini oluşturan Başbakanlığın 3.3.1980 tarih ve 1980/22 sayılı genelgesinin yürürlükten kaldırıldığını öne sürmekte ve idare mahkemesi kararının temyizen incelenerek bozulmasını istemektedir.

Savunmanın Özeti: Temyizi istenen kararın usul ve kanuna uygun olduğu, bu nedenle istemin reddi gerekeceği yolundadır.

Danıştay Tetkik Hakimi: Sami Karatekin

Düşüncesi: İdare mahkemesince verilen karar ve dayandığı gerekçe hukuk ve usule uygun olup bozulmasını gerektirecek bir neden de bulunmadığından anılan kararın onanması gerektiği düşünülmüştür.

Danıştay Savcısı: Zeynep Kavlak

Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp idare mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.

Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin reddiyle idare mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay Onikinci Dairesince işin gereği düşünüldü:

İdare ve vergi mahkemeleri tarafından verilen kararların temyiz yolu ile incelenerek bozulabilmeleri 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinde belirtilen nedenlerden birinin bulunması halinde mümkündür. Ankara 8. İdare Mahkemesince verilen 24.11.1993 günlü E:1993/210, K:1993/1523 sayılı karar ve dayandığı gerekçe hukuk ve usule uygun olup bozulmasını gerektirecek bir sebep de bulunmadığından temyiz isteminin reddi ile anılan kararın onanmasına, temyiz giderlerinin istemde bulunan davacı üzerinde bırakılmasına, 5.11.1998 tarihinde oybirliği ile karar verildi.

İlgili Yazılar

whatsappdestek iletişim iletişim